علی مختارزاده کارگردان مجموعه نمایشی «اون یکی ها» است که این روزها در جدول پخش برنامه های شبکه دو قرار دارد. مجموعه ای تلویزیونی از گروه کودک و نوجوان که روزهای زوج ساعت 15:30 به روی آنتن می رود و در آن با توجه به جذابیت های داستانی و نمایشی، قرار است تا کودکان به صورتی غیرملموس با مقوله ذخایر آبی و ارزش های پیرامون مایه حیات آشنا شوند. فرصتی مهیا شد تا با این کارگردان که تاکنون برنامه های متفاوتی چون نوسفران، تن های تنها و ... را برای گروه سنی کودک و نوجوان به روی آنتن فرستاده درباره ویژگی های مجموعه «اون یکی ها» و در حالت کلی آثار نمایشی کودک و نوجوان گفت و گو کنیم که ماحصل آن در ادامه می آید.

• آقای مختارزاده! کار برای گروه سنی کودک و نوجوان چه ویژگی های خاصی دارد که آن را از سایر برنامه سازی ها متمایز می کند و نیاز به چه تفکر یا ابزار ویژه ای دارد؟
تفاوت های زیادی وجود دارد اما از همه مهمتر توجه به این مساله است که کار کردن در این ژانر با دقت ویژه ای همراه است. از سوی دیگر به لحاظ آموزشی، نکات مختلف و تاثیراتی که در این گروه سنی ایجاد می کند باید حساب شده کار کرد. محدودیت ها و بایدها و نبایدهایی در این نوع برنامه سازی وجود دارد که نیاز به روانشناسی کودک و مطالعه خصوصیات و ویژگی های این گروه سنی دارد. به این صورت که باید کاملا تاثیر و برداشت کودک از برنامه ها را مورد توجه قرار داد. در رنگ آمیزی، ریتم، نوع قصه و ... حساسیت نشان داد، به نوعی که برنامه مورد نظر ضمن ایجاد فضایی شاد و جذاب، تاثیرگذاری و پیش بینی های آموزشی خود را نیز داشته باشد.
• در کارهای مختص این رده سنی که توسط رسانه ملی به روی آنتن رفته جای خالی چه مساله ای دیده می شود؟
به نظرم در سال های اخیر برای کودکان کم داستان تعریف کرده ایم. ما خودمان خاطره های خوبی از تلویزیون داریم و همراه همین برنامه ها بزرگ شده ایم؛ کارهایی قصه گو و کلاسیک که آموزش نیز به صورت غیرمستقیم ضمن پخش آنها اتفاق می افتاد و جذاب هم بود. ما از این فضا در این سال ها فاصله گرفته ایم و به شخصیت های یک نفره بسنده کرده ایم. این مساله به خودی خود بد نیست اما به نظرم در تمام دنیا کودکان را با قصه پرورش می دهند. قصه گویی در تمام فرهنگ ها وجود دارد و فکر می کنم هر موضوعی در دل قصه قرار بگیرد بچه ها بیشتر با آن ارتباط برقرار کنند.
• ویژگی کار عروسکی چیست؟ به نظر شما ارتباط با کودک در این گونه برنامه سازی بهتر صورت می گیرد؟
عروسک برای کودکان جذاب است. در مجموعه «اون یکی ها» از عروسک های "تن پوش" استفاده شده است. تن پوش هایی که با سال های گذشته به لحاظ ساخت متفاوتند.
• چه تفاوت هایی در ساخت عروسک ها دیده می شود؟
نوع ساخت، دامنه فعالیت هایشان عمده ترین تفاوت های این عروسک هاست. از این نظر که محدود نیستند و فعالیت کاملی دارند. فک های تن پوش ها نیز قابلیت کامل حرکتی دارد. چشم ها دید مناسبی دارند و در یک کلام می توان گفت قابل باورترند.
به شخصیت های این عروسک ها کاملا فکر شده است. از کجا آمده اند، چه ویژگی خاصی دارند و ... همین طور یک شی یا عروسک بزرگ نساخته ایم که غریب به نظر بیاید، عروسک های ما در این برنامه همگی شناسنامه شخصیتی مشخصی دارند که طی برنامه برای کودک معرفی می شوند.
• دو بازیگر کودک هم در این مجموعه دیده می شوند؛ به عنوان کارگردان هدایت دو بازیگر در این رده سنی چگونه است؟
بسیار سخت است. کار کردن با کودکان ویژگی های خاص خود را دارد و غالبا برای توجیه آنها به زمان بیشتری نیاز است اما در بیشتر موارد به دلیل محدودیت های بودجه ای و شرایط تولید تقریبا از بازیگر کودک نیز مثل بزرگسالان انتظار داریم. یعنی بازیگر 6، 7 ساله مثل یک بازیگر بزرگسال از 8 صبح تا 8 شب آفیش می شود. حساب کنید گاهی که کار چند دوربینه است و برداشت سکانس اتفاق می افتد برای کودک خیلی سخت است کِی و با چه حالتی دیالوگش را بگوید ضمن اینکه فیلمبرداری یکی دو روز هم نیست و طولانی است. اما خوشبختانه بازیگران ما در این مجموعه باهوشند و با کمی صبوری هم نتایج خوبی به دست آمد.
طراحی قاب بندی کار، حرکت های دوربین و ... با کار بزرگسال چقدر تفاوت دارد؟
زبان سینما که زبان مشترکی است. اما آن زبانی برای هر کاری درست است که در خدمت قصه باشد. دکوپاژ یک اثر معمایی و پلیسی قطعا با دکوپاژ یک کار کودک فرق دارد. در مجموعه های کودک و نوجوان نباید میزانسن ها و دکوپاژ کار پیچیده باشد یا به گونه ای باشد که مخاطب کودک خط و ربط تصویری کار را گم کند و ارتباطش را با قصه از دست دهد.
• در آخر از تفاوت این کار با سایر کارهای کودک بگویید.
می توانم بگویم چیزی که برای ما مهم بود این بود که از آغاز به نوشتن قصه تکلیف مان با تک تک شخصیت ها و فضای کار روشن باشد به هم

ین دلیل ناچار بودیم در بسیاری مواقع جلوی بداهه گویی بازیگران را بگیریم. شاید چارچوب مشخص کار از جمله تفاوت های این اثر باشد. ضمن اینکه تعداد پرسوناژهای کار زیاد است که در خدمت جذابیت اثر به کار گرفته شده اند. سه صداپیشه، چهار بازیگر ثابت و بازیگران مهمان که هر قسمت اضافه می شوند. مساله آب در این مجموعه بسیار جدی است و نبود آن سرمنشاء بسیاری از مشکلات در این مجموعه ذکر شده است.