به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی شبکه دو، «دی‌بی‌سی» یکی از جدیدترین برنامه‌های شبکه دو سیماست که با رویکرد طنز نقادانه، چندی است جمعه‌ها ساعت ۲۰:۰۰ روی آنتن این شبکه می‌رود. برنامه‌ای که مدتی در فضای مجازی تولید می‌شد و با تغییر مدیر شبکه دو به آنتن تلویزیون راه پیدا کرد.
«دی‌بی‌سی» با استفاده از چهره‌های غیرمشهور به اجرای خبر می‌پردازد و اجرا و فضا از اسم تا ساختار بی‌بی‌سی را هدف قرار داده است.
عنوان این برنامه هم از عروسک مشهور "دی‌بی" در مجموعه "کلاه قرمزی" به عنوان شخصیتی که همه چیز را وارونه می‌فهمد و وارونه نیز عمل می‌کند گرفته شده است.
حمیدرضا مهدی‌پور تهیه‌کننده جوان «دی‌بی‌سی» با اشاره به اینکه در اتاق فکر این برنامه از حسینیه هنر مشهد تا اساتید دانشگاه، تحلیلگران، فعالان فرهنگی، سیاسی و اجتماعی، محققان و پژوهشگران مختلف حضور دارند؛ پیرامون شکل‌گیری این برنامه، توضیح داد: برای تولید آیتم‌ها، جلسات مختلفی داشتیم و محتواهای گوناگونی را در قالب طنز خبری اتود زدیم. اما چیزی که فکر می‌کردیم درنیامد. در همین رفت و برگشت‌ها به ایده‌ای رسیدیم که همان ایده اولیه «دی‌بی‌سی» بود اما اسم دیگری داشت. در همان جلسه یکی از دوستان پیشنهاد داد با توجه به اینکه می‌خواهیم بر فضای رسانه‌ای خارج از ایران متمرکز شویم بهتر است بر یک شبکه خبری خاص مثل بی‌بی‌سی تمرکز کنیم. در ادامه چون می‌خواستیم به‌صورت نقیضه کار کنیم به شخصیت دی‌بی که به استفاده از افعال معکوس شهره است رسیدیم و در ادامه نام برنامه هم «دی‌بی‌سی» شد.
نقطه زنی در نیاز مخاطب
این برنامه‌ساز با اشاره به اینکه برای شروع به کار از فضای مجازی شروع کردیم گفت: بعد از اینکه ایده را یافتیم چند قسمت صفر تولید کردیم و به یک جمع‌بندی معقول رسیدیم. زمانی که قسمت اول ساخته شد تقریباً توقع ما را تأمین کرد و تجربه رضایت‌بخشی بود به نحوی که در اولین مواجهه با استقبال مخاطب مواجه شدیم. با اینکه خیلی برای تبلیغات و وایرال کردن قسمت اول این برنامه در فضای مجازی وقت نگذاشته بودیم اما با یک حجم از دنبال‌کننده‌های ۱۵ هزار نفری آن هم در اولین قسمت روبرو شدیم. از نظرات و پیشنهاد ایده‌هایی که مخاطب می‌داد متوجه شدیم که دست روی نقطه درستی گذاشته‌ایم.
مهدی‌پور درباره نقاط افتراق این برنامه بیان کرد: در این کار چیزی که به نظرم مهم‌تر از هر چیز دیگری است و نسبت به کارهای دیگر جلب توجه می‌کند این است که به نسبت تولیدات مشابه برنامه کم هزینه‌ای است. وجه تمایز آن هم محتوا و فرم آن و نداشتن چهره مشهور است.
وی ادامه داد: در «دی‌بی‌سی» ما به سراغ چهره‌های معروف نرفتیم و روی استعدادها تمرکز کردیم.
چند شخصیت محبوب فعلی این برنامه در اجرا مستعدند اما در عالم واقع زمینه کاری متفاوتی دارند. به مرور این تیم به تیمی کادرساز و استعدادیاب در فضای تولیدات انقلابی و رسانه‌ای تبدیل شد. به این معنا که افراد مختلفی می‌آمدند و اظهار علاقه می‌کردند و ما برای آنها وقت می‌گذاشتیم. پیشنهاد استفاده از چهره‌های شناخته شده هنری هم شد اما دیدیم که مزیت ما این نیست که به واسطه یک چهره خاص دیده شویم. نقطه افتراق ما محتوایی هست که ارائه می‌دهیم اتفاقی که توانست با مخاطب هم به خوبی ارتباط برقرار کند.
ساختارشکنی در بوروکراسی‌ها؛ کار جبهه‌ای
تهیه کننده «دی‌بی‌سی» در ادامه از تیم یکدست برنامه‌سازی این برنامه نام برد و توضیح داد: از گروه تولید، تدوینگران و گرافیست گرفته تا کارگردان و نویسندگان برنامه همه در یک جهت کار می‌کنیم که این گروه یکدست نیز از جمله مزیت‌های این تیم برنامه‌سازی است.
در «دی‌بی‌سی» سعی کردیم در بسیاری مواقع ساختارشکنی کنیم. ساختارشکنی نه به این معنا که روی اصول حرفه‌ای پا بگذاریم. به معنای اینکه خیلی دچار بوروکراسی نشویم. این گروه مثل یک گروه تئاتر همه، همه کاری انجام می‌دهند و اولویت‌شان تولید است. ما اینجا «دی‌بی‌سی» را به عنوان یک برنامه‌ای که انجام می‌دهیم و تمام می‌شود نمی‌بینیم بلکه به مثابه یک جریان رسانه‌ای به آن نگاه می‌کنیم.
این تهیه کننده جوان با اشاره به لزوم جریان‌سازی رسانه‌ای در کارهای تلویزیونی بیان کرد: یکی از کارهای خوبی که در این زمینه دارد اتفاق می‌افتد و به نظرم جا دارد بیشتر هم شود جریان‌سازی رسانه‌ای است. در «دی‌بی‌سی» اگر محتوایی را ارائه می‌دهیم، پشت هر یک از شخصیت‌های این برنامه یک ایدئولوژی و فکر وجود دارد. صرفاً نقیضه یک آدم واقعی نیست بلکه محتوایی پشت آن حرف ماست که با زبان طنز، آموزشی است در جهت شناساندن تکنیک‌های جنگ رسانه‌ای که در دنیای غرب فراگیر است.
وی اضافه کرد: مخاطب به مرور متوجه می‌شود که پشت هر یک از این کاراکترها یک استراتژی، یک منش و یک تفکر وجود دارد. همه تیم به این موضوع معتقدند و شاید یکی از رموز موفقیت «دی‌بی‌سی» همین باشد که تیم یکدست است.
تغییرات آتی «دی‌بی‌سی»
تهیه‌کننده این برنامه طنز شبکه دو افزود: در ادامه گروه ایده‌پردازی برنامه به سمت تکمیل این رویکرد حرکت می‌کند. الان ما بخش خبری و مستند را داریم و در گذشته هم تجربه تولید «دی‌بی‌سی نما» در رابطه با مسائل پیرامون سینما و برنامه «نوبت ما» که به فضای مجازی می‌پرداخت را داشتیم.
وی به دیگر بخش‌ها اشاره و عنوان کرد: بخش «پرگار» هم که فضای آن نخبگانی‌تر و پرداختن به مسائل خاص است و «دی‌بی‌سی اسپرت» که نگاهش به مسائل ورزشی است را در حال ایده‌پردازی برای تولید آن هستیم. بخش خبری و مستند محور اصلی برنامه است و در ادامه بخش‌های دیگر ایده پردازی شده و باید به سمت تولید آن برویم.
شناختن تکنیک‌های رسانه‌ای با زبان طنز
مهدی‌پور با معرفی برخی از شخصیت‌های این برنامه که با استقبال مخاطبان روبرو شده‌اند گفت: کاراکتر کارشناسان اختصاصی از جمله اردشیر بابکان، منوچهر خردمند و الیاس احتشام را داریم که ما به ازای آنها در فضای واقعی وجود دارد. به عنوان مثال کارشناسانی که از فضای اعتقادی وارد می‌شوند و به تحلیل می‌پردازند و مخاطب را تحت تأثیر قرار می‌دهند. در فضای دینی دکتر مجتهد را که وارد کردیم و آقای رجب‌پور نقش آن را بازی می‌کنند به تحلیل‌های دینی پرداخته می‌شود و عموماً مبنای درستی ندارد و ملغمه‌ای از راست و دروغ است که به مردم ارائه می‌شود اما با توضیحاتی که می‌دهد مخاطب از خودش سؤال می‌کند که واقعاً این چه تحلیلی است که فلان کارشناس ارائه می‌دهد یا دکتر احتشام که در زمینه انسان‌شناسی ورود می‌کند یا دکتر بابکان که فعال مدنی است. دکتر خردمند که نقش کسانی را دارد که در فضای مجازی یک پدیده را رد می‌کنند اما حضور خاصی در فضای علمی ندارند. برنامه‌هایی که مجری در آن به تحلیل می‌پردازد و به جمع‌بندی می‌رسد و این کارشناسان فقط به تأیید یا رد کردن این موارد می‌پردازند.
این تهیه کننده تصریح کرد: بسیاری از این رفتارها را در برنامه‌های رسانه‌ای دیده‌ایم و شاید از کنار آنها گذشته‌ایم اما وقتی به تکنیک‌های جنگ رسانه‌ای پشت این رفتارها می‌پردازیم و به آن وجهه طنز می‌دهیم این رفتارها بیرون می‌زند و در ذهن مخاطب سؤال ایجاد می‌کند که حضور فلان کارشناس به چه درد می‌خورد او که فقط تأیید یا رد کرد و محتوای خاصی را به برنامه اضافه نکرد. در حقیقت ما پشت صحنه و ایدئولوژی پشتِ دوربینِ رسانه‌های غربی را با چاشنی طنز عیان می‌کنیم و جلوی دوربین می‌آوریم.
وی در پایان تأکید کرد: اولویت ما بحث رساندن محتوا بود و بنابراین سراغ بسیاری از موضوعات نرفتیم چون صرفاً همجو بود و ما قصد خنداندن صرفِ مخاطب را نداشتیم. مبنای ما شناخت رسانه‌های غربی با زبان طنز بود نه لزوماً ایجاد اوقاتی خوش برای مخاطب بدون هیچ تفکری.