«آیینه» برخلاف چیزی که ما تصور می‌کنیم، جاندار است. هر وقت روبروی آن بایستیم یا آن را در دستمان بگیریم، شروع می‌کند به نمایش دادن و حرف زدن.
حرف زدن از رخساری که خبر از اسرار درونمان می‌دهد و نشان دادن حس و حال واقعی ما که شاید لازم باشد گاهی آن را کمی روتوش کنیم.
«آیینه» وجود صیقل خورده ماست. بدون تعارف و ادا و اطوار‌های رایج. پس به راحتی از کنارش رد نشویم. به آیینه سلام کنیم و نزدیک‌تر بشویم تا بهتر حال خودمان را درک کنیم.
به صدایش گوش کنیم و جزئیاتی را که به رخ می‌کشد خوب ببینیم. آیینه منم، آیینه تویی، آیینه برآیند مواجهه ما با روزمره‌هاست.
در برنامه «از مامان بگو» که چهارشنبه اول شهریور 1402 ساعت 18:40 روانه آنتن شد، دکتر فرناز شیخ نواز جاهد و خواهر پرستارشان نازیلا شیخ نواز جاهد حضور داشتند که به واسطه آیینه، برای لحظاتی مخاطبان را مهمان افکار و عادات و درونیات خودشان کردند.